Hello, Pen?? Candy??

Hi allemaal,

duurde even, maar we hebben in de tussentijd niet veel internet-cafe's gezien. Je zou denken, we zijn op vakantie: alle tijd. Niets is minder waar haha, we moeten ons aan een druk schema houden ;)
We zijn naar het Noorden geweest, Jafna en Delft. Een jaar geleden is het pas weer toegankelijk geworden voor toeristen,vanwege de oorlog. Toch durven niet veel toeristen zich er te wagen, er staan langs wegen bordjes met MINEFIELD, daar moet je dus al niet gaan lopen. Verder zagen we ontzettend veel lege huizen (of wat er nog van over was). De helft van de bevolking was gevlucht en de huizen zijn beschoten en vernield. Ziet er allemaal wel triest uit zo. Het is mooi om te zien dat ze nu alles weer op willen bouwen en ze zijn er druk mee bezig. We merken vooral aan de mensen dat er weinig toeristen komen, ze zeggen allemaal gedag, kindermonden vallen open als we langslopen. Als we een foto maken van een beschadigd huis met een vrouw op het balkon, word snel de baby erbij gepakt en word er volop geposeerd haha. We zijn ook naar het eilandje Delft geweest, moest natuurlijk wel als je aan de andere kant van de wereld ook in Delft woont! Erg klein eilandje, geen enkele blanke gezien en met de tuc-tuc zijn we heel het eiland rond gecrosst. De ferry is trouwens gewoon een brak houten vissersboot met een motor uit 1900, waarbij het water tot 10 cm staat als je eindelijk de overkant bereikt. Wel erg leuk om mee te maken!
Na 2 weken drukte en reizen, werd het tijd voor een mooi stand aan de oost-kust. We hebben een guest house aan strand en iedereen loopt er in bikini (daar twijfelde ik nog over..) Heerlijk! Ik dobberde 2 dagen heerlijk in de Indische Oceaan. We hebben gezien hoe ze traditioneel vissen, heel veel werk voor weinig vis! Ze gooien met de boot 200 meter van de kust een net in het water met 2 uiteinden. Op het strand staan 10 mannen aan die uiteinden te trekken totdat het net (na 2 a 3 uur) op het strand beland met een minimaal hoopje vis..
Over de bus ga ik het niet al te lang hebben, is slecht voor m'n trauma. Zucht! (naar het noorden en terug is elke keer zo'n 6 a 7 uur geweest) Wel was het heel grappig om te zien hoe de arme en gehandicapte sri-lankanen aan hun geld komen. Als de bus pause houd, stapt er 1 voor 1 iemand in met een handicap om z'n handje op te houden voor de bus passagiers. Blind iemand, iemand met 1 been en 1 arm, reuma-handje, verstandelijk gehandicapt, alles komt voorbij! Gelukkig is dat in Nederland iets beter geregeld. Ook kan je alles kopen in de bus, ze komen voorbij met mais, horloges, zakjes fruit, pinda's en allerlei snacks. Dit word als het op is vervolgens vrolijk uit het raam geflikkerd.
We ontmoeten een Nederlands koppel, waarmee we afspreken dolfijnen te gaan spotten. Na wat gedoe over de kosten en 3 verschillende bootmannetjes spreken we af om 5.30 in de ochtend! De boot word in elkaar gezet op het strand en we varen een paar kilometer van de kust vandaan. Gelukkig was het al snel lekker warm (koud heb ik het nog niet gehad), want de golven waren al behoorlijk en we werden flink nat. We jagen met het bootje achter groepen dolfijnen aan en we zien ze omhoog springen. Was erg lastig om foto's te maken, de camera werd nat en de dolfijnen zijn te snel! Maar het was wel erg gaaf!
Na weer een paar uurtjes bussen komen we aan in een oude stad. Ten minste, het zijn 2 straten en het oude centrum is een ruine-gebied. Hier moet je helaas achterlijk veel voor betalen, maar alle toeristische atracties zijn hier super duur. We huren een 'fiets' en fietsen door het oude gebied. Om een ticket te kopen moet je eerst naar het museum, daarna kan je er pas in. Gelukkig wisten wij dat, maar andere toeristen moesten weer helemaal terug fietsen. Het is hier gebruikelijk om de ticket office zo ver mogelijk van de atractie af te bouwen... Het fietsen op zich was ook al een heel gedoe, voor 2 euro per dag kan je ook weinig verwachten natuurlijk. Ik was al blij dat de rem het deed! 2 bijna lege banden, ketting moest nodig gesmeerd worden, natuurlijk geen versnellingen, geen bel, slagen in de wielen.. Bij een dijkje stond ik dus al snel naast m'n fiets. Het is ook levensgevaarlijk om op de grote weg te fietsen, ik was doodsbang overreden te worden! Moet je nog aan de linkerkant fietsen ook haha en de rotonde op waar alle andere voertuigen ook komen.. De sri-lankaanse mensen, vooral buschauffeurs staan ook niet bekend als de meest verkeersveilige mensen haha. Over dure atracties gesproken, we gingen in de middag met een frans stel een jeep-safari maken naar een nationaal park. Voor de zelfde prijs als een hotel + 2 jeepsafari's in India mochten wij 4 uur dit park in met de jeep. Gelukkig vond ik wel wat ik zocht, wilde olifantjes!!!! Een hele boel zelfs, met kleintjes ook, dus ik was helemaal gelukkig.
We hebben in t stadje savonds wel onze goedkoopste maaltijd kunnen scoren! Het was Kotthu (hakkie takkie noem ik het) Als ze het maken vliegt het eten alle kanten op, want ze hakken het in stukken op de bakplaat. We hadden 2 maaltijden met 2 cola'tjes en waren 3,50 kwijt!
Nu zitten we onderhand in Ella, een bergdorpje ergens in het midden. Bij de bus werden we opgevangen door een slim vrouwtje met een guest house. Het is een huislijk sfeertje met een veranda, huiskamertje en leuk huisvrouwtje.
Snachts is het hier wat koeler, het is heerlijk om met een dekentje te slapen! We beklimmen 2 rotsen, met prachtig uitzicht! Wel weer erg vermoeiend, mijn conditie valt me nog steeds tegen haha. Alle kids die we tegenkomen vragen hier een pen of snoepjes, vandaar mijn titel :P
Het is bijna tijd voor de grote afsluiting van het Esala Perahera festival, groot feest in Kandy.
Daarna horen jullie wel weer van me!

Zonnige groetjes uit Ella,

Tamara